Categorie: Vuelta

De veredelde strandrace in Marbella, het autorijden-op-de-fiets van Nibali, de doorbraak van enkele talenten (Chaves, Ewan, Stuyven, Gougeard), de vreselijke val van Boeckmans, de onwaarschijnlijke solo van Plaza, de ups en downs van Froome, de tweede plaatsen van Sagan, de stuntelende motorrijders, de herrijzenis van F. Schleck, de steil-steiler-steilst-aankomsten, de Astana-ploeg, de bleke Valverde, de zieke (?) Quintana, de grinta van Aru; het was een Vuelta om nog lang over na te praten.
Maar bovenal was het een Vuelta om nog lang te heugen. Want het was toch wel een beetje ‘onze’ Ronde van Spanje. Vier Nederlandse etappezeges. Vier! Bert-Jan Lindeman schokschouderde op de eerste vrijdag van de Vuelta naar een schitterende overwinning in een bergrit. Zes dagen later sprintte Danny van Poppel iedereen uit het wiel. Maar bovenal was er Tom. De man die Nederland in juli hardop liet dromen van de eerste gele trui sinds de middeleeuwen. Die droom eindigde echter bruut in een dorre Waalse berm. Om revanche te nemen besloot Tom naar de Vuelta te gaan, daar was er immers een tijdrit van een kleine veertig kilometer in het parkoers opgenomen. Die wilde hij winnen. En verder? Ach, Degenkolb aan wat sprintzeges helpen en misschien nog een overgangsritje uitzoeken om eens goed los te gaan. Maar het liep anders. Totaal anders.
Op dag twee nestelde Tom Dumoulin zich in de top van het klassement. Daar verdween hij vervolgens niet meer uit. Hij pakte de rode trui en verloor hem weer. Hij won op fenomenale wijze een etappe (door Froome, Rodriguez en al die anderen bergop te verslaan), heroverde het rood en stond het tricot later weer af. Hij snelde in de derde week naar tijdritwinst en greep andermaal de leiderstrui. Ondertussen steeg in Nederland de Vueltakoorts met de dag. De sociale media ontploften, iedereen had het over Tom – hij werd enkel bij zijn voornaam genoemd, zoals dat bij echt grote sporters gebeurt. Joop Zoetemelk heet alleen Joop Zoetemelk voor de wet. In de volksmond wordt hij Joop genoemd. Dat volstaat. Die heldenverering overkwam Dumoulin ook.

Tom ging de Vuelta winnen. Het geloof groeide met iedere pedaalslag. Het onmogelijke leek mogelijk te worden. De uitstraling, de machtige omwentelingen, de krachtexplosies; Dumoulin leek onaantastbaar. De champagne stond klaar, het Wilhelmus werd alvast onder een diepe laag stof vandaan gehaald en Madrid zou op de laatste dag oranje kleuren.
Maar het ging toch mis. Op, nota bene, de voorlaatste beklimming van de Vuelta gaven de kerosinemonsters van Astana (zoals altijd) eens flink gas. Tom brak. Zijn benen versplinterden. Het Grote Lijden was begonnen. Het rood verbleekte om zijn brede schouders, in duizenden Nederlandse huiskamers werd het steeds stiller. Drie weken lang de sterkste man in koers zijn en dan in het zicht van de haven strandden; het deed pijn. Tom kelderde van één naar zes in het klassement. Dat verdiende hij niet. De Vuelta duurde helaas vijftig kilometer te lang.
Ondanks die bittere teleurstelling, blijft vooral een gevoel van trots hangen. Trots op een Maastrichtenaar die twee fantastische ritoverwinningen pakte, die bergop vocht als een leeuw voor elke luttele seconde en die het land besmette met Vueltakoorts. Overal ging het over Tom. In de kranten, op tv, tijdens radio-uitzendingen. Zelfs Johan Cruijff opende zijn Telegraaf-column met een lofzang over Dumoulin. Zelfs Paul de Leeuw begon erover in zijn latenightshow. Zelfs de grootste sportleken zaten zaterdag te duimen (en later met Tom mee te lijden) voor de televisie. Tom stal (ook tot ver buiten Nederland) vele harten. Het krijgen van de Superstrijdlust kunnen we beschouwen als een publieksprijs voor onze landgenoot. Want, zo zei een Engelse commentator van Eurosport: “The Vuelta belongs to Aru, our harts belong to Tom Dumoulin”. En zo is het.
Het waren mooie weken, die mooie herinneringen zullen worden. Bedankt Tom!
Gastblog van: Max van den Boorn.
Fotocredit: Sirotti

Van Tourkoorts is al een tijdje geen sprake meer, Le Grand Départ in Utrecht is verworden tot een mooie herinnering en de Alpe D’Huez raakt eindelijk ontnuchtert. De nazomer heeft inmiddels zijn intreden gedaan en dat betekent dat het begin van de Ronde van Spanje niet ver weg is. De zonnebloemvelden worden vervangen dorren Spaanse landschappen, geel verandert in rood en Christian Prudhomme heet nu Javier Guillen. De Vuelta doet qua allure en uitstraling weliswaar onder voor de Tour, het spektakel zal niet veel minder zijn. De verwachtingen zijn dit jaar extra hoog gespannen. En met rede. De Vuelta mag een schitterend deelnemersveld verwelkomen. Daarover later meer.

Parcours

Eerst het parcours van de Vuelta 2015 maar eens onder de loep nemen. Dat is, zoals zo vaak in de Vuelta, op de maat van de klimmers gesneden. Ook dit jaar moet er veel geklommen worden. Bergetappes in de Vuelta zijn een lust voor de wielerfans, maar een regelrechte kwelling voor wielrenners. De organisatie zoekt ieder jaar weer de steilste bergpaadjes van Spanje op. Wegen waar nooit iemand komt, een boer of een verdwaalde wandelaar uitgezonderd. Op deze verschrikkelijke puisten schreeuwen benen moord en brand, slippen voorwielen weg en raken Spaanse supporters in extase.



Het zwaartepunt van de Ronde ligt zonder meer aan het einde van de tweede week. Dat weekend telt drie loodzware etappes, met telkens aankomst bergop. Uiteraard mogen de typische Vuelta-aankomsten, de zogenaamde ‘muren’, dit jaar niet ontbreken. Korte, maar afschuwelijk steile kuitenbijters. Koren op de molen voor de Valverde’s van deze wereld. Rit 11 is zonder enige twijfel de koningenetappe. In 138 kilometer moet het peloton zes loodzware beklimmingen bedwingen. Bizar. Volstrek gekkenwerk. De vraag is of dit wel menselijk te noemen is. De organisatie is hiermee haar doel voorbij geschoten. Te veel is te veel.
In de laatste week, de woensdag voor Madrid, staat een vlakke (ja, echt!) tijdrit van 38 kilometer gepland. De vederlichte klimmers zullen deze dag met angst en beven tegemoet gaan. Zij kunnen hier immers kostbare tijd verspelen. De klassementsrenners met een sterke race tegen de klok in de benen gaan hoe dan ook in het voordeel zijn. Ook de strijd om de dagzege is het volgen meer dan waard. Dankzij de afwezigheid van Tony Martin, zullen Tom Dumoulin en Fabian Cancellara al hardop dromen van ritwinst.
Voor de sprinters is er niet veel te genieten deze Ronde van Spanje. Er zijn maximaal zes, zeven kansen voor de rappe mannen. Maar dan moeten ze wel over sterke benen beschikken, want in de meeste gevallen ligt er een venijnige klim in de buurt van de finish.
O ja, dit weetje willen we je niet onthouden: de Vuelta trapt af met een ploegentijdrit over 7,4 kilometer. Dat betekent dat, per ploeg, iedere renner zo’n 800 meter op kop moet rijden… Bang voor lange aflossingen hoef je als non-tijdrijder dus niet te zijn.

Favorieten, Nederlanders en sprinters

Chris Froome, Nairo Quintana, Tejay van Garderen, Vincenzo Nibali, Fabio Aru, Mikel Landa, Pierre Rolland, Alejandro Valverde, Joaquim Rodriguez, Domenico Pozzovivo, Daniel Martin, Rafael Majka. Een favorietenlijstje om van te watertanden. Heeft de Vuelta ooit zo’n sterk deelnemersveld gehad? Met deze tenoren kan het een waanzinnige spannende Ronde van Spanje gaan worden. Kijk er niet gek van op als de strijd om de eindwinst op een secondespel uitdraait.
Een topfavoriet bij uitstek is echter zeer moeilijk aan te duiden. Op basis van de bergetappes lijkt Quintana de belangrijkste kandidaat, maar de vlakke tijdrit is in zijn nadeel, in tegenstelling tot Froome, Nibali en Van Garderen. Zij zullen de chronorace aangrijpen om tijdwinst te boeken. De rit tegen de klok kan een belangrijke rol spelen in de eindafrekening. Een andere factor waarmee rekening gehouden moet worden, is het ijzersterke Astana-blok. Met Nibali, Landa en Aru hebben de troepen van Alexander Vinokoerov drie sterke troeven in handen.
De kans is groot dat we, net als in de Tour, een titanengevecht krijgen tussen Froome en Quintana. De vraag is echter of beiden fris genoeg zijn na een loodzware Ronde van Frankrijk. Indien de benen het aankunnen, zullen de Brit en Colombiaan weer voor het nodige spektakel zorgen. Als we dan toch twee topfavorieten moeten aanduiden, zijn zij het wel.
En de Nederlanders? Niet te veel van verwachten. Geen Kelderman, Gesink, Kruijswijk, Poels of Mollema en ook geen Ten Dam. Laatstgenoemde wilde revanche nemen na zijn mislukte Tour, maar dat plannetje mislukte. De bebaarde klimmer werd tijdens een trainingsrit bruut van zijn fiets gereden en zette hierdoor een streep door zijn deelname aan de Vuelta. Met een gebroken ruggenwervel kun je niet fietsen. Zelfs Laurens ten Dam niet. Tom Dumoulin zal daarom de Nederlandse eer hoog moeten houden. Niet als klassementsman, wel als mogelijke winnaar van de tijdrit. Verder zijn onze landgenoten op vrijbuiten aangewezen en zullen ze hopen op een succesje. We laten ons graag verassen.
Zoals gezegd, de sprinters komen er deze Vuelta bekaaid vanaf. Toch staat er een interessant aantal spurters aan de start. Bij Giant-Alpecin geen Marcel Kittel, maar wel klassiekerkoning John Degenbolb en de rappe Sloveen Luka Mezgec. Cofidis stuurt Nacer Bouhanni, die garant staat etappezeges. Voor Trek Factory Racing mag onze jonge landgenoot Danny van Poppel zijn goede vorm verzilveren en Lotto-NLJumbo hoopt op de Belg Tom van Asbroeck. Verder mogen we Kris Boeckmans, Matteo Pelucchi en Jean-Pierre Drucker niet vergeten te noemen.

Vamos!

De voorbije jaren kende de Vuelta zo soms een onverwachte winnaar (Cobo in 2011, Horner in 2013), maar het moet wel heel raar lopen wil deze editie niet door een favoriet worden gewonnen. Slaat Froome een unieke dubbelslag? Neemt Quintana revanche, na zijn val in de leiderstrui vorig jaar? Lukt het Rodriguez eindelijk? Hoe goed is sluwe vos Valverde nog? Of Aru? Of… Zo kunnen we wel even doorgaan. Zeker is dat we een ongeëvenaard spektakel mogen verwachten. We gaan er eens goed voor zitten.
Veel favorieten, moordende cols, onverwachte wendingen, massa’s volk op veel te smalle geitenpaadjes, strijdende wielrenners en een lage septemberzon aan de finish. De Vuelta gaat weer beginnen. Vamos!
Gastblog van: Max van den Boorn.

Het wielerseizoen van 2014 zit er op en in een aantal delen kijken wij terug op het afgelopen jaar. Eerder keken we al terug op de voorjaarsklassiekers, de Giro en de Tour. In dit deel kijken we terug op de Vuelta 2014.

Ronde van Spanje

De Vuelta is de laatste van de drie Grote Rondes. De deelname van Alberto Contador aan de Vuelta a España leek lange tijd aan een zijden draadje te hangen. Contador hield aan zijn valpartij in de Tour de France een breuk in zijn scheenbeen en een ontsteking aan zijn knie over. Tien dagen voor vertrek liet hij weten toch mee te doen aan de Ronde van Spanje. Niet alleen Contador, maar ook Chris Froome, Joaquim Rodríguez en Alejandro Valverde kwamen naar de Vuelta om iets van hun wielerseizoen goed te maken. Froome kwam evenals Contador ten val in de Tour. Rodríguez moest gedwongen de Giro d’Italia verlaten. Bovendien stelde Rodríguez teleur in de Ronde van Frankrijk. Valverde reed daarentegen een goede Tour. De Spanjaard belandde alleen net naast het podium. Wie van hen neemt revanche in de Vuelta?

Santiago de Compostella

De Vuelta 2014 is een ode aan de eeuwenoude pelgrimsroute naar Santiago de Compostella. Onderweg naar dit bedevaartsoort leggen de renners op de fiets een afstand af van meer dan 3.000 kilometer. De route begint in het zuiden van Spanje met een ploegentijdrit en eindigt in het noorden met een individuele tijdrit in en om Santiago de Compostella. Een ding is zeker. Het deelnemersveld van de Vuelta is nog nooit zo sterk geweest. Zowel de nummer één, twee als drie van de Tour de France 2013 (Froome, Quintana, Rodríguez) en de Giro d’Italia 2014 Quintana, Urán, Aru) zijn dit jaar aanwezig. Van alle favorieten doet Quintana op dag één de beste zaken. De Spaanse ploeg Movistar wint de openingstijdrit onder de palmbomen in Jerez de la Frontera en tijdritspecialist Jonathan Castroviejo mag als eerste de rode trui aantrekken.
In de tweede rit laat Nacer Bouhanni zien dat hij niet alleen sprintetappes in de Ronde van Italië kan winnen, maar ook in de Vuelta. De leiderstrui blijft in Spaanse handen en hangt na vandaag om de schouders van Valverde. De daaropvolgende etappe kent een lastige aankomst heuvelopwaarts. De Australiër Michael Matthews is als eerste boven en pakt hiermee zowel de etappeoverwinning als de rode trui. Het Nederlandse wielertalent Wilco Kelderman eindigt op een vierde plaats. In Córdoba, ‘de warmste stad van Europa’, houdt John Degenkolb zijn hoofd koel. De Duitse sprinter laat bij afwezigheid van zijn kopman Marcel Kittel zien dat hij zijn honneurs uitstekend waarneemt. Degenkolb zet niet alleen etappe vier en vijf, maar ook twaalf en zeventien op zijn naam. In de eerste echte bergetappe herovert Valverde de rode trui. Hij rijdt samen met Froome en Contador naar de streep en is de sterkste op de slotklim.

Contador

Etappe zeven leek vooraf al een uitgelezen kans voor de ‘onbekenden’ om zich in de kijker te rijden. De winnaar Allesandro De Marchi, die in de Tour nog werd verkozen tot de meest strijdlustige renner, maakte hiervan samen met zijn drie medevluchters Hesjedal, Dupont en Tschopp dankbaar gebruik. Etappe acht is vlak en gaat evenals de tweede rit naar Bouhanni. De etappe daarna krijgt het peloton opnieuw een bergrit voorgeschoteld. Dit maal slaan de Colombiaanse renners hun slag. De 26-jarige Winner Anacona maakt onderdeel uit van een 31-man tellende kopgroep en wint de etappe. Quintana verovert de leiderstrui, maar hij legt het in de slotklim wel af tegen Contador. Na deze rit staat er een dag rust op het programma.
De eerste van de twee individuele tijdritten gaat over 36,2 kilometer en wordt gewonnen door tijdritspecialist Tony Martin. Fabian Cancellara komt elf seconden tekort en krijgt van de jury zeven strafseconden aan zijn broek wegens stayeren. Uran nestelt zich daarom op de tweede plaats en Contador eindigt als vierde. Deze vierde klassering zorgt er voor dat hij de leiding in het klassement overneemt. In etappe elf komt Quintana voor de tweede achtereenvolgende dag ten val en moet hij de Vuelta verlaten. De Italiaan Fabio Aru gaat er met de ritzege vandoor. Tijdens het criterium van Logroño tekent plaatsvervangend sprintcanon Degenkolb voor zijn derde overwinning. In de dertiende etappe is de Nederlander Kelderman dichtbij zijn eerste overwinning, maar moet hij de Spanjaarden Navarro en Moreno nipt voor zich dulden.

Koninginnerit

Voor de rustdag volgen nog drie bergetappes met afsluitend de Koninginnerit van de Vuelta. In etappe veertien en vijftien worden de aanvallers, Ryder Hesjedel en Przemyslaw Niemiec, beloond met de dagwinst. Tijdens de Koninginnerit trekt Froome ten aanval en laat Contador zien dat hij de sterkste renner is. Contador pareert de aanval van Sky en wint uiteindelijk de Koninginnerit. ‘Winnen smaakt naar meer’, zullen Degenkolb en Aru hebben gedacht. In etappe zeventien en achttien pakken zij hun vierde en tweede etappezege. De Australiër Adam Hansen voorkomt met een succesvolle demarrage diep in de finale van de negentiende etappe dat Degenkolb, evenals in 2012, zijn vijfde etappeoverwinning pakt. In de laatste bergrit laten Contador, Froome en Valverde nogmaals zien dat zij de beste klimmers zijn van het peloton.

Contador in het rood naar Santiago de Compostella

De afsluitende individuele tijdrit in en rondom Santiago de Compostella gaat over een afstand van 9,7 kilometer. De onderlinge verschillen zijn klein en de uitslag heeft geen gevolgen voor het algemeen klassement. De weergoden gooien echter wel roet in het eten van menig renner die vandaag had willen pieken. De Italiaan Adriano Malori profiteert hiervan en rijdt op droog wekdek de winnende tijd. Het podium van de Vuelta 2014 ziet er als volgt uit. Contador wint voor de tweede keer in zijn carrière de Ronde van Spanje. Froome wordt voor de tweede keer tweede en Valverde eindigt op de derde plaats. Valverde nestelt zich hiermee voor het derde achtereenvolgende jaar op het erepodium. De bergtrui gaat eveneens naar een Spanjaard, Luis León Sánchez. Sánchez reed alert en zat mee in de juiste ontsnappingen. Hij veroverde de trui in etappe veertien en was hem nadien één dag kwijt om hem vervolgens niet meer af te staan.

Over ruim 2 weken gaat de Vuelta weer van start. In de periode van 23 augustus tot en met 14 september 2014 wordt de Ronde van Spanje verreden. Ook dit jaar organiseren wij weer een Vuelta poule in samenwerking met Rondefans.be en Vueltaspanje.nl. Deelname aan de Vuelta Poule is volledig gratis! Klik hieronder om je in te schrijven. Veel succes!
[button color=”green” size=”medium” link=”http://www.scorito.com/vuelta2014/routetourdefrance-vuelta” target=”blank” rel=”nofollow” ]Schrijf je gratis in[/button]

Prijzen Vuelta Poule

De winnaar van de Vuelta poule van Routetourdefrance.nl krijgt de officiële Fiets scheurkalender gratis thuisgestuurd. In de fiets scheurkalender vertellen profrenners, wielrenners, en ‘gewone’ wielertoeristen over hun persoonlijke koerservaringen, trainingen, tips, gezondheid, voeding, blessures, materiaal, kleding en hun belevenissen.